درمان بیماری دو قطبی تاکید درمان بیماری دو قطبی بر دارو درمانی است. تغییرات شیمیایی که در مغز این بیماران در زمان عود بیماری رخ میدهد با مصرف دارو منظم شده و مواد شیمیایی مغز تعادل خود را بدست میاورند و علایم بیماری از بین میروند و بیماری تحت کنترل در میاید. همانطور که از اسم بیماری بر میاید این بیماری دارای دو قطب یا دو فاز کاملا متفاوت بوده و از این رو درمان آن نیز در فازهای مختلف تاحدودی متفاوت میباشد. هدف از درمان در هریک از فازهای افسردگی یا مانیا این است که بیمار مجددا به حالت سلامت روانی خود بازگردد. درمان با داروهای تنظیم کننده خلق منظور از داروهای تنظیم کننده خلق داروهایی است که در هر یک از دوفاز بیماری میبایست تجویز نمود. این داروها بیمار را به خط سلامت روانی میرساند و بر هردو فاز افسردگی و مانیا موثر است. داروهایی که به این منظور تجویز می شوند در درجه اول عبارتند از: لیتیوم والپروات سدیم کاربامازپین درمان فاز مانیا در فاز مانیا علاوه بر مصرف داروهای تنظیم کننده خلق، میبایست داروهایی تجویز کرد که بیمار را به طرف خط سلامت نزدیک کند. در این مرحله شایعترین داروهای مورد استفاده عبارتند از: رسپیریدون اولانزاپین هالوپریدول، پرفنازین، تری فلوپرارین درمان فاز افسردگی در این فاز به داروهای تنظیم کننده خلق داروهای ضد افسردگی اافه میگردد. تا بیمار را به خط سلامت روانی برساند. شایعترین داروهای مورد استفاده در این مرحله عبارتند از: فلاکستین سیتالوپرام سرترالین بوپروپیون افکسور ایمی پرامین آمی تریپتیلین تری میپرامین باید در نظر داشت که: پس از سپری شدن فاز مانیا یا افسردگی نیاز به مصرف داروهای ضد افسردگی یا ضد مانیا نیست و به احتمال زیاد مصرف تنظیم کننده های خلق کافی است. مصرف داروهای تنظیم کننده خلق پس از رفع فاز مانیا و افسردگی باید ادامه یابد به منظور جلوگیری از عود مجدد بیماری (چه فاز مانیا و چه فاز افسردگی) ممکن است پزشک معالج بیمار صلاح بداند که تا چند سال درمان ادامه یابد. یکی از شایعترین اشتباهات بیماران این است که به محض بر طرف شدن فاز مانیا یا افسردگی دارو را قطع میکنند. هر چند که مصرف دارو به مدت طولانی دشوار است ولی استمرار درمان باعث جلوگیری از عود بیماری میگردد.
